عنوان ندارم!
به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند میگردد و به انزوا رانده میشود توصیه میکنم که عادت کند قدری از تنهایی خویش را به همراه خود به جمع ببرد.یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه ای تنهایی خود را حفظ کند. هرچه میاندیشد فورا ابراز نکند و همچنین آنچه را که میگویند زیاده به جد نگیرد. و از دیگران نه از حیث اخلاقی و نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابراین بی اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن ترین روش برای اعمال شکیبایی و در خور تحسین است. اگر چنین کند در میان جمع است اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. اما این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون میدارد.
آرتور شوپنهاور
پی نوشت: همیشه که نمیشه براتون چرت و پرت بنویسم
در سنت هلن چه گذشت
شش سال از تبعید شدن ناپلئون به جزیره ی سنت هلن میگذشت. او در بستر بیماری افتاده بود. از نگهبان خواست کمک کند تا به اخرین خواسته هایش برسد. نگهبان از او سوال کرد چه میخواهد؟ گفت: دلم شیرینی میخواد. چشمان نگهبان برق شیطنت آمیزی زد. رفت و با شیرینی بازگشت. روی ان را با خاک قند و مغز پسته تزیین کرده بود. بناپارت تا چنگال را به شیرینی زد نصف آن خرد شد و ریخت کف ظرف! نگهبان زد زیر خنده. ناپلئون بیخیال چنگال شد و خواست با دست شیرینی را بردارد ولی نصف دیگرش هم خرد شد و او فقط توانست انگشتان خاک قندی اش را مک بزند. نگهبان داشت میخندید که بنا پارت با آخرین رمق هایش پرسید: این چیه که به خورد خلایق میدین؟ نگهبان گفت: شیرینی ناپلئونی!!!
مشروح اخبار جهان
یک دندانپزشک اهل آفریقای جنوبی هنگام معاینه ی دندان یک شیر در باغ وحش کیپ تاون توسط بیمار بلعیده شد. به گزارش خبرنگار واحد مرکزی خبر از آفریقای جنوبی این شیر در سلامت کامل قرار دارد.ولی آن دکتر به صورت کامل هضم شده و به صورت دیگری به چرخه ی طبیعت بازگشته است.HI
سلام بر تعداد کمی افراد که اتفاقی ازین اطراف رد میشن!
از وقتی کللاس پنجم دبستان بودم این وبلاگو افتتاح کردم
در یک دوره ای کلی فعالیت میکردم
چند ساله نه تنها من دیگه حوصله فعالیت نداشتم دیگه کسی هم حوصله ی خوندن نداره
دوستان! آشنایان وخوانندگان قدیمی!
اگر از این اطراف رد شدین بیاین نظر بزارین بگین کجایین چیکاره شدین و پیشنهاد بدین با وبلاگ چیکارکنم
پی نوشت: حذفش نمیکنم. بخش مهمی از خاطرات کودکیمه